Debata nad projektem ustawy o utworzeniu Narodowego Instytutu Wolności- Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego (13.09.17 r.)..

Sejm RP głosami posłów Prawa i Sprawiedliwości przyjął ustawę o Narodowym Instytucie Wolności. To bardzo zła wiadomość zarówno dla tych, którzy od lat z wielkim oddaniem pracują na rzecz rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, jak i dla tych, którzy korzystają z pomocy i efektów pracy rozmaitych stowarzyszeń i  fundacji w naszym kraju.

W Polsce od lat aktywnie działa wiele organizacji pozarządowych, które umiejętnie rozwiązują różnorakie problemy społeczne. Niosą pomoc ludziom chorym, bezdomnym, ubogim i pokrzywdzonym. W wielu dziedzinach wspierają państwo, a w niektórych wręcz je wyręczają. Są to min.: organizacje pomocowe, opiekuńcze, zajmujące się szeroko problemami kobiet, matek i dzieci. a także takie, które działają na różnych płaszczyznach naszej aktywności: sportowej, edukacyjnej, kulturalnej, społecznej i obywatelskiej. Obawiam się, że ich byt jest teraz mocno zagrożony. Skąd ta obawa?

Na mocy przyjętej ustawy, agencja centralna, rodem z PRL-u – zwana Narodowym Instytutem Wolności będzie w pełni dysponować pieniędzmi dla organizacji pozarządowych. Jej dyrektor samodzielnie, jednoosobowo decydować będzie o przyznaniu lub nieprzyznaniu środków dla określonej organizacji. Istnieje więc ryzyko, że pieniądze trafiać będą w ręce zaprzyjaźnionych politycznie instytucji, kosztem stowarzyszeń i fundacji ideologicznie odległych PiS-owi lub takich, których PiS po prostu nie lubi. Pozbawione dotacji organizacje nie będą w stanie wykonywać zadań, do których zostały powołane. Ich działalność może zostać zahamowana albo wręcz przerwana! Czy tak powinien wyglądać rozwój społeczeństwa obywatelskiego w Polsce?